Ślonsko izba od Tereski
W Sośnicowicach w staryj szkołce (Przedszkolu) jest piykno izba ślonsko, kero przi pomocy i miejscowych rzondzicieli założyła i dalij jom opatruje Tereska Szymońska. Tereska jest tyż w naszyj „Czelodce po naszymu” i wielki zamiłowani mo do wszystkigo co ślonski.
Cołkim sercym – co widać gołym okiym po przekroczyniu progu tyj izby – oddano jest tymu swojimu „ptokowi”.
Niy umia wyńść z podziwu, jak piyknie wszystko urzondziła, ale najbardzij mie zadziwiyła liczba tych wszystkich eksponatow, kere osobiście pozgłobiała, nojprzod w swojij familiji, a potym po starych ludziach z okolic Sośnicowic (Miasteczka) i niy yno.
Na feryje do nas przijechali z Krakowa nasze najmłodsze wnuki, Zosia i Franek, toż dzisioj z mojom Maryjkom wziyni my ich do autoka i zawiyźli do Sośnicowic, obejrzeć te wszystki cuda ślonskij kultury, kere znomy od malutkości. Niych se obejrzom jak kiejsik ludzie prali pranie, w jakich kolybkach i wozkach byli my wypiastowani, co my jedli i w jakich lontach my chodziyli.
Przi samych dźwiyrzach po przekroczyniu progu, prziwitała nas tabulka z napisym "Witomy Wos !" i "Tukej sie godo !".
Sypialka w małyj izbie gynau tako jak u mojij starki Maryjki ze swiyntymi łobrozkami i wyglancowanymi pympszułami pod łożkiym.
Wnuki były zachwycone tymi wszystkimi rzeczami, kere tam uwidziały i cołki czas sie pytały: Dziadek ! A co to jest ? Jak sie to nazywo ? Do czego to służy ? itd. Pytaniom końca niy było.
Zosia piastowała wielko lalka, probowała na rompli prać, przimierzała chustka na głowa a Franek pasowoł cylinder hut, szlojder naciongoł i próbowoł masło działać.
Tereska nas ugościyła kawom i kreplami i czas nom gibko przelecioł.
Potym pojechali my śniom do Magdalynki, kaj w lesie stoji mały drzewianny kościołek św. Magdalyny. Obstoł łon cały cudym, jak 25 lot tymu wygorały lasy naokoło.
Tam tyż jak my przijechali, Franek o mały włos nadepnył by na żmija, jak yno z auta wyloz, ale na szczyńści nic sie niy stało i żmija żech odkludziył dalij do lasa, żeby jom żodyn niy szterowoł.
Fajnie było jak diosi i piyknie z wnukami slecioł nom dnioszek.
Jak by kery chcioł połoglondać fotki z tyj wycieczki, kliknyć na ta fotka.
Bogdan Dzierżawa
A tukej niżyj jest opis wnuczki Zosi o tyj piyknyj wycieczce:
Opis wycieczki od Zosi
Dziś byłam na wycieczce z babcią Marysią, dziadkiem Bogdanem i bratem Frankiem.
Najpierw pojechaliśmy do Rud, gdzie zobaczyłam piękny zamek oraz Stacyjkowo wąskotorowe. Później pojechaliśmy do Sośnicowic, gdzie zwiedziliśmy piękną Izbę śląską którą założyła i prowadzi pani Teresa.
W izbie zobaczyłam wiele ciekawych rzeczy np. narzędzi szewca, słomiankę, wózek i kołyskę dla dziecka, foremki do masła, a Franek nawet w maśniczce chciał zrobić masło. Następnie, również z panią Teresą, pojechaliśmy do Magdalenki. Jest tam stary drewniany kościółek z obrazem św.Magdaleny. Na parkingu pod drzewem Franek zobaczył węża i okazało się, że to była jadowita żmija. Bardzo mi się podobała ta wycieczka, dlatego, że dowiedziałam się wiele rzeczy, których do tej pory nie znałam.
Zofia Brzezińska (10 lat)
............................................................................................
Czelodkowicze żegnajom Ślonzoczka nad Ślonzokami
Pochowali my dzisioj w Radlinie, Ślonzoczka nad Ślonzokami - Aniela Langer, kero dożyła piyknych dziewiyńćdziesiotjedyn lot.
W kościele wysłuchali my piyknych słow pożegnalnych, kere przeczytała po mszy, Betina Zimończyk, a napisała je Pani Maria Pańczyk - Poździej. Były to doprowdy wzruszajonce słowa o życiu Pani Anieli od chwili, kiedy to łostała laureatkom konkursu "Po naszymu, czyli po ślonsku".
Na pogrzyb sjechali sie tyż licznie, byli laureaci tego konkursu, członkowie "Czelodki po naszymu", do keryj to grupy tyż należa.
Po ceremonii pogrzebowyj "Czelodkowicze" trefiyli sie na kawie w pobliskim lokalu, kery my nazwali "Kawiarniom pod jednom łyżeczkom" (skuli tego, że yno jedna łyżeczka my dostali wspólno do pomiyszanio kawy i herbaty). Niy wadziyło nom to jednak, bo w miłyj atmosferze powspominali my nasza Aniela Langerka.
Zdjyncia uczestnikow czelodki pod linkym:
************************************
